ஏகம் என்ற சமுத்திரத்தில்
எழுந்து ஆடும் அலை எலாம்
வேகமாகக் கரையை மோதி
விழுந்தெழுந்து திரும் பிடும்!
அலைத்துளிகள் கோடிகோடி
அங்கும் இங்கு மாய்,அவை
அலைதுளிர்த்த கிளைகள் போல
ஆர்ப்பரித்து மறைந் திடும்!
கவலையின்றி மீண்டும் அலை
கரையைத் தொட்டுமோத; நீர்த்
திவலைகளின் ஜனன மரணம்
தினமுமங்கு நிகழ்ந் திடும்!
ஓய்வில்லாத கடல் அலைகள்
உணர்த்து கின்ற தத்துவம்
ஆய்ந் துணர்ந்தால்;தெரிகிறது:
அண்ட பேரண் டமாய்!
பிரம்மம்அது;கடலைப் போல
பேருருவாய்த் தெரிய;அதில்
கரும பூமி அலையைப் போல
கருத்தில் வந்து படிந்திடும்!
ஜீவரெல்லாம் நீர்த் துளிகள்;
ஜீவிப்பது இல்லை;அவர்
பாவபுண் ணியங்கள் யாவும்
படியும் கரை ஈரத்தில்!
பரப்பிரும்மக் கடலில் தோன்றி
பரவி எழும் அலைகள்;நாம்
வரவு செலவு காட்டுதற்கு
வந்து போகும் துளிகளே!
ஞானமென்னும் கரை ஒதுங்கி
நானும் நின்று பார்க்கிறேன்;
ஊனமில்லா உண்மை யைத்தான்
உவமையாகச் சொல் கிறேன்!
பார்வையிலே தெரியும் இந்தப்
பரப்ரும்மக் கடலை;நாம்
கூர்மை யாகப் பார்க்கும்போது
குறைகள் ஏதும் இல்லையே!
மேடுபள்ளம் யாவு மில்லை
மேவி நிற்கும் பூமி; நேர்க்
கோடுபோல சமநிலையில்
குறைகளின்றித் தோன் றிடும்!
வானத்திலே பறந்து செல்லும்
பறவை போலப் பார்த்திடும்
ஞானத்திலே தான் அதனை
நானும் பார்த்துக் கொள்கிறேன்!
ஞானமென்னும் கரையின் ஓரம்
நான் இருக்கும்பொழு தெலாம்
ஊனமில்லை;என்றன் நெஞ்சில்
உலகம் மறைந்து போவதால்.
பாசம்;பகை;உறவு,நட்பு
பாரமாக இருப்பது;அலை
நேசத்திலே நிலைத்து நிற்கும்
நேர அளவு மட்டும்தான்!
உலக வாழ்வு அலையைப் போன்று;
உறவு,பிரிவு யாவும்;நாம்
பலரும் வாழ்ந்து பிரிவதுபோல்
பார்த்துப் பார்த்து உணர்கிறேன்!
நொடிப்பொழுதில் தோன்றி யிங்கு
நொடியில் மறைகிறோம்;விதி
படைத்தவாறு பிரம்மத்தோடு
பரவி யொன்றாய் நிறைகிறோம்!
பரவி யொன்றாய் நிறைகிறோம்!
நீயும் நானும் நீர்த்துளிகள்
நேச உறவுகாள்; நாம்
போயும்போயும் மறைவதிலா
புழுங்கிக் கொண்டு சாவது?
இவண்-
கிருஷ்ணன்பாலா
24.11.2012 / 9.00 am
.JPG)