பிரமாணப் பத்திரம்!

அவ்வை சொன்னாள்; அகரம் எனக்கு;

அதுவே என்றன் வாழ்வின் கணக்கு;

கவ்விய மனது; கருதுவ தெல்லாம்

கவிதையை இங்கு விதைப்பதன்பொருட்டு!

வள்ளுவன்,மூலன்,வார்த்தைகள் எல்லாம்

வரிசை கட்டிய தமிழ் ஊற்றாக

வள்ளல் பெருமான் போன்றோர் வடிவில்

வந்த ஞானியர் திருக் கூற்றாக;

விதைத்துச் சென்ற வித்துக்கள் மண்ணில்

விளைந்தவை இங்கு அடர்வனம் ஆக;

புதையலைப் போலத் தேடி அவற்றைப்

புலவர்கள் அமுதப் பொங்கலிட்டனர்!

சித்தரும் முத்தரும் சிந்தித்த மொழியென

பித்தன்யானும் பேயாய் அலைந்து-

புத்தியில் அவற்றைப் புரிந்து கொண்டே

புதுப்புது விளைச்சலை அறுவடை செய்து-

நட்ட நிசியிலும் நடுநின்றுணர்ந்து

எட்டிப் பிடித்ததை இம்மொழியாக்கி,

எட்டுத்திசையிலும்கொட்டி முழங்கி

எவரும் உண்ணத் தகுந்தவை என்றே-

கம்பன் இளங்கோ,காட்டிய தமிழில்
கொம்பன் பாரதிகூறிய வாறே

நம்தொழில் எழுத்தென;நாட்டுக் கீந்து,

நல்லவை நவின்று சோரா திருப்பது!

நம்பிக்கை கொண்டு நாடிடுவோர்முன்

நாளும் இதையே நந்தா விளக்கென-

தெம்புடன் சொல்லித் தெளிவுடன் வாழ்வது:

தேசம் இதனைத் தெரிந்து கொள்க!

எதையும் இங்கு எதிர்கொண் டிருந்து

எதிலும் கலங்கா மலைபோல் நின்று

விதியை மாற்றும் விதியை எழுதி
விதைப்பது தான்என் எழுத்தின் இலக்கு!

இவண்-

கிருஷ்ணன்பாலா
10.1.2012