அடடா,அந்த நிலை!

சிந்தனை லயத்தில் சிக்கிய நிலையில்

சிலிர்த் தெழுகின்றது என்மனது:

எந்த நிலையினில்இருந்தது என்பதை

எண்ணிச் சொல்வதில் இது சிறிது!

புகைப்படம் போல முகப்படம் ஆகிப்
புதிதாய்ப் பதிக்கும் கவிதை;நல்ல 

தொகுப்பெனத் தோன்றும் படித்து பாரும்;
தூண்டும்; உங்களைத் தாண்டும்!

எழுத நினைத்தேன்;எழுதுகின்றேன்:
எழுதும் நிலையைத் தழுவுகின்றேன்;

தழுவும் நிலையில் நானிருக்கும்
தனிநிலை தன்னை  எழுதுகின்றேன்!

எழுதுதல் எனக்கு மிக இயல்பு:
எதையும் எழுதுதல் அதில் எளிது!
பழுதில்லாமல் வார்த்தைகளைப்
படைக்கும் ஆற்றல் தினம் புதிது!

பேனாத் திறந்தால் பெருங்கடலின்
பேரலை போல்எழும் சிந்தனைகள்;
ஆனால், அவற்றை ஒரு நொடியில்
அடக்கிடத் துடிக்கும் கற்பனைகள்...

கண்ணை மூடிக் கண் திறந்தால்
கவிதைச் சந்தம் பல நூறு:
விண்ணில் இருந்து விழுகின்றன;
விரைந்து என்னுள் பலவாறு!

எதுகை,மோனை என்பதெல்லாம்
என்முன் தவமாய்த் தவமிருக்க
எதை நான் எடுத்துக் கையாள?
எனக்குள் பெரிய போராட்டம்!

விதையில்லாமல் முளைக்கின்றது;
வித்தில்லாமல் விளைகின்றது;
வதையில்லாமல் வதைக்கின்றது;
வரவேற்பின்றி நுழைகின்றது!'

சாதாரணமாய்க் கடிதம்' எனச்
சற்றே எழுத நினைத்தாலும்
தோதாய் எதுகை,மோனைகளைத்
துரத்தித் துரத்தித் தருகின்றது!

உரைநடை வேகம் எங்கெங்கோ
உயரப் பறந்து கவி வானில்
வரைமுறை இன்றி உவமைகளை
வாரிக் கொண்டு பொழிகின்றது!

இயைபுத் தொடருள் என் கையோ
எனைக் கேட்காமல் நுழைகின்றது;
சுய மரியாதை என்பதெல்லாம்
சூக்கும அறிவாய் விரிகின்றது!

எழுத முனைந்ததும் இவ்வுலகம்
ஏனோ என்முன் மறைகின்றது;
முழுமனம் எங்கோ செல்கின்றது:
மூடருக் கெங்கிது புரிகின்றது?

எழுதும் போதொரு ராஜ சபை
என்னுள் கூடி,என் எழுத்தைத்
தொழுது போற்றி வாழ்த்துவதை
தூர நின்றே ரசிக்கின்றேன்!

அடடா,இதுதான்: கவிதை நிலை;
அதைத்தான் மனது அடைகிறது;
‘எடடா,ஏட்டை;எடுத் தெழுது’
என்றே கட்டளை  இடுகிறது!

கட்டுத்தறியை அவிழ்த்ததுபோல்
கவிதை உணர்வில் மனக் கன்று
எட்டுத் திசையும் குதிக்குது பார்:
என்னைப் பிடிப்பார் எவர் உண்டு?

இவண்-

கிருஷ்ணன்பாலா
10.08.2010 / 07:30 pm