எரிவது,நெஞ்சில் நெருப்பு!

கல்லும் மண்ணும் தோன்றா முனமே,

கனிந்தது நம்மொழி;உண்மை!

அல்லும் பகலும் இதையே சொல்லி

அளப்பதிலே ,என்ன நன்மை?

முன்னம் யாவும் முன்னிலை வகிக்க,

மூத்த குடிஎனத் திகழ்ந்தோம்;

பின்னர்அவற்றைப் பெருமை பேசியே

பேணும் சாதனை மறந்தோம்!

உள்ளுணர்வோடு உலகத் தமிழரின்

ஒற்றுமை வேண்டித் துடிப்போம்;

உள்ளூர்த் தமிழர் மட்டும் இங்கே

ஒருவருக் கொருவர் கெடுப்போம்!

‘செய்யும் தொழிலே தெய்வம்' என்றொரு

சிந்தனை தனையும் அறி வோம்;

உய்யும் வழியை மறந்தவர் ஆகி,

உருப் படாமலேதிரி வோம்!

எப்படி இருந்தோம்? எப்படி வாழ்ந்தோம்?'

என்கிற பெருமை யைஇன்று,

செப்படி வித்தை அரசியற் குழியில்

சேர்த்து விட்டோமே,கொன்று!

திறமையும் தெளிவும் கொண்டோர் நமது

தேசத்தை விட்டே ஓடுகின்றார்;

அறிவும் புகழும் செல்வமும்தேடி

அந்நிய நாட்டில் வாடுகின்றார்!

கூராய் எதையும் ஆரா யாமல்

கூட்டம் கூட்டமாய்ப் போனோம்;

யாரோ ஒருவன் பின்னால் செல்லும்

ஆட்டு மந்தைநாம் ஆனோம்!

அரியா சனங்களின் கீழே நம்மை

அடிமைகள் ஆக்கிக் கொண்டோம்;

'தெரியா சனங்கள் நாம்'என, நமக்கே,'

திலகம்' தீட்டிடு கின்றோம்!

பொய்யும் புரட்டும் புண்மொழிப் பேச்சும்

பூத்திடும் மேடைகள் முன்னே;

கையொலி செய்தே மெய்ம் மறப்பதில்நாம்,

கலங் காதிருப்பது, என்னே?

'

தலைவனின் பின்னே ‘தறுதலை'போலத்

தாழ்ந்துவிட் டோமே, இன்று!

உலகினில் இந்த அவலத்தை மாற்றி

‘உயரும் நிலை’தான்,என்று?

இன்றைய நிலையை எண்ணிப் பார்த்தால்,

எரிவது நெஞ்சில் நெருப்பு;

‘என்னது,நமக்கு,இப்படிக் கேடு?'

என்பதுதான் கை இருப்பு!

தமிழா, தமிழா தலைநிமிர் வாயா?

தவறுகள் களைந் திடுவாயா?

நமைத் தாழ்த்திடும்இக் கொடுமைகள் சாக

நல்லறி வுணர்ந் திடுவாயா?

v  

கிருஷ்ணன்பாலா