கனவென்னும் நிஜம்!

பரம் பொருள் கண்ணன்;பரந்தாமன்;என்

பரம நினைவில் எழும் தந்தை;

கரம் தொழுகின்றேன் அவன் முன்னே;

கண்கள் பணித்தன கேள்விகளில்!

 ‘எந்தை உன்முன் எழுதுதல் என்பது

இன்பத்துள் இன்பம் பேரின்பம்;

சிந்தையுள் சிதறும் கேள்வி எலாம்

சிறகடித்திடுவது,இதில் தானே?

கேட்கின்றேன்,என் பரந்தாமா;நீ

கீதையைக் காட்டிச் சிரிக்காதே!

வாட்டம் நீக்குவ தல்லாது;

வஞ்சனை நாடகம் நடத்தாதே!

எண்ணம் யாவும் உன்னடி வைத்து

எழுத்தில் உனையே அணிகின்றேன்;

 ‘பண்ணும் செயலில் புண்ணியம் சேரப்

பண்ணும்’என்றே பணிகின்றேன்!

‘நன்றாய் என்னை ஆக்கிடத்தானே,

நன்மையும் தீமையும் வகுக்கின்றாய்?’

என்றே எண்ணி இயங்கும் என்னுள்

எத்தனை மாற்றம் கொடுக்கின்றாய்?

உன்முன் எழுத்தில் பணியும் என்றன்

உளமே புகுந்து நிறைவோனே;

என்முன் தோன்றும் காட்சிகள் தோறும்

இருந்தே விரிந்து மறைவோனே!

”ஜனனம் என்பது உயிரின் நுகர்வு;

ஜனித்த பின்னால்தான் காணும் உறவு:

மரணம் வரையினில் தொடரும் உலகு;

மரித்த பின்னாலோ அனைத்தும் கனவு!

எண்ணிப் பார்த்தேன்,இறைவா ”என்னுள்

எத்தனை ஜனனம்;எத்தனை மரணம்?”

மண்ணில்,‘நான்’,‘நீ’, ‘எனதுன’தென்னும்

மாயை எதற்கு? விடை சொல்வாயா?

மாயை இதுவென அறியும் மனதுள்

மயங்கும் மதியைப் படைத்தவன் நீயே;

சேயைப் போல்நான்,தேம்பிடும்பொழுது

சேய் போல் சிரித்து மழுப்புகின்றாயே?

என் விருப்பத்தில் நான்வர வில்லை;

இங்கென் விருப்பம் நீதடுக் கின்றாய்;

உன் விருப்பத்தில் பிறந்தவன் தன்னை

உலகியல்தனில் ஏன்புதைக் கின்றாய்?

பொருள்வழி உலகில் பிறந்தேன்;இங்கே

பொருளை,அருள்வழி இறைக் கின்றேன்;

அருள் வழி பொருளா? பொருள் வழி அருளா?

அதை நான் புரிந்திடத் துடிக்கின்றேன்!

பொருள்வழி மட்டும் வாழ்வென்றிருந்தோர்

போன பாதையைப் பார்க்கின்றேன்;

அருள் வழி நின்றோர் அருளிய பொருள்வழி

அடைந்திடும் பொருளைச் சேர்க்கின்றேன்!

உயிர்வழிப் பயணம் உணர்ந்திடும் அறிவில்

உண்மையும் ஒளியும் தடுமாற்றம்;

பயன் தரும் பயணம் எனப் புகுந்தால்

பாதையில் எத்தனை ஏமாற்றம்?

பொய்யை மெய்யாய்ப் பேசியவாறே

பொழுதைக் கழிக்கும் புல்லருடன்;

வையம் வாழ்ந்திட வருந்துகின்றேன்;

வருந்திடத்தானா வாழ்வ ளித்தாய்?

பொய்யைச் சுடுமோர் பொல்லாச் சினமும்

புல்லரின் உறவைஅறுத்திடும் மனமும்

மெய்காண்பதற்குத் துடித்திடும் குணமும்

மேன்மை இலையேல்,ஏன்இவ் வாழ்க்கை?

தர்மா,தர்மம் தலை குனிந்திருக்க

தத்துவப் பொய்கள் தலை நிமிர;

‘கர்மா’என்றே இதைச் சொல்லிக்

கைதொழுதற்கா எனைப் படைத்தாய்?

குறிப்பு:

1996களில் இச் சிந்தனை எழுந்து கவிதை எனத் திரண்டது.

இப்போது இங்கே பதிவில் 17.9.2010-