கோடை தந்த கொடை!

பச்சைவண்ண ஆடைகள்;
பார்வை எங்கும் மேடைகள்;

மிச்சமுள்ள சாலைகள்;

மேடுபள்ள லீலைகள்;

அங்குமிங்கும் வீடுகள்’

ஆனந்தத்தின் கூடுகள்;

எங்கும் வனப்புக் கோடுகள்;

எழில் அடர்ந்த காடுகள்;

மேகம் வந்து தழுவிடும்;

மேனி அதில் சிலிர்த்திடும்;

மோகம் கொண்ட நினைவுகள்

மூட, மனம் களித்திடும்!

சின்னச் சின்ன ஓடைகள்;   

சிற்றருவி ஓசைகள்;

என்னை உன்னை ஈர்த்திடும்

இதயம் குளிரக் காட்டிடிடும்!

கொட்டும் வெய்யிற் கொடுமையை;

கொன்றுபோட்டுக் குளுமையை

எட்டுத் திக்கும் பரப்பிடும்

இயற்கை தந்த நன்கொடை:

கோடைக் கானல்மலை என

குவிந்து நிற்கக் காண்கிறேன்;

கோடியுள்ள செல் வரும்

குலையும் இன்பக் கொடையிது!

இறைவன் என்னும் சிற்பியின்

இணையில்லாத கற்பனை;

குறையிலாத சொப்பனம்

கொண்டி லங்கும் அற்புதம்!

கோடைக் கானல் செல்லுங்க்ள்;;

குலைந்து போகும் கவலைகள்;

தேடி வரும் மகிழ்ச்சியில்
தெளிவு வரும் பாருங்கள்!

இவண்-

கிருஷ்ணன்பாலா

30.10.2011

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------=
*  சுமார் 25 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கொடைக் கானல் சென்றிருந்தேன்;
   அப்பொழுது அதன் இயற்க்கை அழகில் லயித்தமனம் எழுதிய கவிதை இது:

   25 ஆண்டுகளுக்கு பின்பும் அந்தக் கவிதை எனது மனதில் பசுமையாய்ப்  

   படர்ந்திருந்த்து, இப்பொழுது நினைத்தும் அப்படியே கொட்டிவிட்டது,

   இங்கே.

  -கிருஷ்ணன்பாலா

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------